15:23 31 May
in
Weeskinders
Jou hart het lankal geweet
toe jou kop nog nie kon klank nie
moes leer hoe om jou potlood met drie vingers vas te hou
nog die bladsy van die lyntjiesboek bewerig probeer natrek het
jou hart het lankal geweet
toe jou kop tot tien, twintig, twee honderd leer tel het
gesnap het oor die links strepie van ‘n b, en die regs strepie van ‘n d,
later self die hasie ore van jou veters vas kon knoop
jou hart het lankal geweet
terwyl jou kop maal tafels gememoriseer het
kissing touchers op die netbalbane gespeel het
marmite broodjies op die pawiljoen geëet het
dirigente in hul shoeshine tekkies bewonder het
jou hart het lankal geweet
terwyl jou kop gemaklik moes raak met die vreemdheid van hoërskool
die selfvertroue van matrieks
vriende, vakke en space-case keuses moes maak
en soms op siwwie dae cool gevoel het
jou hart het geweet
terwyl jou kop universiteit toe is
ontdek het daai girl se notes is beter as die handboek
tot vier uur die oggend gekuier het want die vibe was net só lekker
en daai ou was net só snaaks
jou hart het geweet
toe jou kop met koorsige godsdienstigheid verlig het
briewe vir God geskryf het
vir die eerste keer verstaan het hoe die wêreld werk
en hoe alles opgelos gaan word
jou hart het steeds geweet
toe jou kop die politiek van ’n kantoor moes navigeer
werksplek woorde van kollegas moes ontsyfer
besef het dat boelies op skoolbanke en agter emboya lessenaars sit
en die soet beloning van eie geld kon ontdek
jou hart het geweet
toe jou kop begin twyfel het in die perfektheid van sommige kerkmense,
jou idees, en dáái verhouding,
begin besef het dat dinge buig
en alles nie voorspel, beheer of verduidelik kon word nie.
Jou hart het heeltyd gewéét
terwyl jou kop sporadies moes ontdek:
die lewe is ‘n groot onmoontlikheid
wat verby verstaanbaar strek.
